anneliğim boyunca kendimi bu kadar çaresiz, ne yapacağını bilemez hissettiğim bir dönem olmamıştı. elif' le sürekli çatışmalar yaşadığımız günlerdeyiz. neredeyse 6,5 yaşında olan kızımın bile bile yanlışlar yapmasını, yasak olanları zorlamasını, bu kadar asi ve otorite karşıtı olmasını anlayamıyorum. uyarılarımız sonuçsuz, diyaloglarımız etkisiz kalıyor. hiç ciddi olamıyoruz, sürekli her şeye gülüp dalga geçiyor. onun kontrolsüz ve amaçsız bu hareketliliği eren' e de yansıyor. aralarındaki yaş farkının az olmasının dezavantajını yaşıyoruz. güçlü bir ittifakları var ve birlikte disipline olmaları çok daha güç. böl-yönet tekniğini kullanmak zorunda kalıyorum.
sabrımın taştığı, kırıcı ve yıkıcı olduğum, sinirden ağladığım anlar oluyor. elif' e göre hep bizim isteklerimiz oluyormuş. biz hep emrediyor, o ise özgür olamıyormuş. uslu olmak istemiyor, kendi isteklerine göre yaşamak istiyormuş. evi terk edip sokakta (tehlikeleri bildiği halde) yaşayabilirmiş çünkü bizden bıkmış...
anladığım kadarıyla; nasıl ki 2 yaş bebeklikten (0-2 yaş bebeklik) çocukluğa geçiş dönemi (2-6 yaş ilk çocukluk) ise; 7 yaş civarı da ilk çocukluktan ergenlik öncesi çocukluğa geçiş dönemi (6-11 yaş son çocukluk) ve bu geçişler de bazı çocuklarda daha sancılı oluyor... literatürde 7 yaş ikinci buhran dönemi diye geçiyor ve bir annenin bu dönem ile ilgili tespitleri de düşünce ve duygularımı sınıflandırmamda yardımcı oldu. biraz rahatladım çünkü elif' in yaramazlıktaki, tehlikeli işler ve yanlış olduğunu bildiği şeyler yapmaktaki yaratıcılığı konusunda çaresiz durumdaydım. en azından gelişim dönemlerinden birindeyiz diyebiliyorum ve bu dönemi daha rahat atlatmanın yolunun da sevgiden (koşulsuz sevgiden) ve sabırdan (sonsuz sabırdan) geçtiğini biliyorum...
önümüzde bir de düşünmek bile istemediğim aslanlar gibi ergenlik dönemini (11-20 yaş ergenlik) duruyor. bu süreçlerden geçen tüm annelere bol bol sabır diliyorum!
Canım ne diyeceğimi bilemedim. Çaresizliğin (elbet bulacaksın ama en azından yazarken olan) öyle samimice yansımış ki buraya çok üzüldüm:(
YanıtlaSilİda 10 yaşına girecek ve aynı her yaşta bir bunalım vallahi yorulduk. Onlar iyi olsunlar da sıra sıra gelip geçecek.
ebru' cum bazen buraya yazmak rahatlatıyor beni... işte çare, bol bol sevgi göstermek ve sabretmek... ida da tatile gidiyor ne güzel:) aslında bu tip ayrılıklar anne-çocuk ilişkilerine de iyi gelebilir... saol canım geçecek bu da inşallah...
SilGerçekten zor deneyimler.Benimde oğlum 6 yaşın içinde.Şu sıralar okuduğum bir kitap önereceğim ben çok faydasını gördüm.Sevmek kolay eğitmek zor adında.Gerçekten bizde şimdilik işe yaradı.Çocukları değiştirmedim ben değiştim onlarda değişti neticede.İş bizlerde bitiyor.İletişim ve oları anlama disiplin etme adına çok güzel diyaloglar var.Öneririm.Kitabı derse gibi çalışıyorum altını çize çize.Umarım bu dönemi sağlıklı hasarsız atlatırsınız sevgiler
YanıtlaSilkitabı hemen araştırmaya başlıyorum diyaloglar üzerinden giden kitapları seviyorum ilgimi çekti.. çok teşekkür ederim...
Siloff keşke bilseydim bunu, ama bilsem de yok ya bu da abartılıyordur derdim... bilsem bu yaşında bir çocuğu yabancı bir ülkeye getirir miydim? aynı belirtileri yaşadık Selim'de.. korkunçtu.. ölmek istiyordum o günelrde... tarifi yok.. evi terketme hali demek bu dönemin en büyük belirtisi.. 4 kez evden çıktı gitti.. birinde epeyce uzaklamştı üstelik.. hiç bilmediği bir ülkede.. Annelik zor zanaat.. Allah kolaylık versin hepimize canım
YanıtlaSilinsan başına gelse bile çoğu şeyi konduramıyor ki çocuğuna... malesef elif de 2 kere evi terk etmek istedi birinde asansöre binmek üzereyken yakaladım...
SilNihan ya bu linkini verdiğin sitede yazan tarz konuşmalar tavırlar daha 6 olmamışlen bizde de var. Ve ben oyle zorlanıyorum ki.. :( bunun 7 yaş olanını düşünmek istemiyorum, napcaz??:(
YanıtlaSilnapcaz ben de bilmiyorum, otoriteye o kadar tepkili ki elif, bir de izin almıyor eyleme geçerken, kafasına göre takılıyor, umarım düzelirler...
Silah bu da mı bekliyor bizi.Öğretmen annenin dediği gibi herşey bizde bitiyor aslında çocuklar ne kdar akılı çok şey anlasalar bile tecrubesizdir ve gözümüzde ne kdar büyük olsalarda onlar hala küçük ve bizim rehberliğimizden ihtiyaçları var.Çocuklar büyüdükçe bizde kendileirmiz sürekli eğtimek geliştirmemiz lazım.En çok çocuklarımızla iletişimimizi geliştirmemiz lazım.Bu zor dönemde tecrubelerinii bi,izmle paylaşmanı bekliyorum.Senden çok şey öğredim burdan teşekkür ederim.
YanıtlaSilfikriyecim her çocuk bir değil ki belki sizde çok hafif olur hissetmezsin bile... çok teşekkür ederim canım bir yöntem geliştirirsem elbette paylaşırım...
Silbu durumda Tibet bir sene erken mi girmiş oluyor bu buhranlı döneme. hemen hemen aynı şeyleri yaşıyoruz şu anda Nihan! sürekli tehdit ediliyoruz, ama bizimki bizi evden kovuyor, tek başına yaşayabilirmiş! :/
YanıtlaSilsibel senin indigo teşhisin var ya tibet için ben de aynını elif için düşünmüştüm :) olabilir mi olabilir yani maddeler tam uyuyor bize de :)
Silhttp://blog.milliyet.com.tr/indigo-cocuklar/Blog/?BlogNo=60374
bi de bunu oku, sondaki 12 madde tam bizlik...
yalnız tibet kesinlikle daha akıllı evden sizi kovuyor demek :))))
bir keresinde babasına kızıp, 2 parça giyecek 5 parça oyuncaktan oluşan bir bavul hazırlamış beni öyle karşılamıştı. benimle başka bir eve yerleşecekmiş, çabuk sen de eşyalarını al gidiyoruz demişti :D neye uğradığımı şaşırmıştım :))))
Silyazıyı okudum, dediğim gibi sezgi yeteneği konusunda kararsız kalıyorum ama çoğu özellik uyuyor. eğer bizimki yeni kuşak çocuklardan biriyse kesin indigodur kanaatindeyim :)))) acaba Elif'le bir araya gelseler nasıl olurlar merak ettim şimdi. Oralara gelirsek mutlaka haber vereceğim :))))
1,2,3,5,6,7 ve 9 kesinlikle; 11 kısmen elifte var diyebilirim. ankaraye gelirseniz mutlaka görüşmek isteriz :)
SilBen de çok baskı yaptığımı düşünmeye başladım ve çok üzülüyorum
YanıtlaSiloğlumun benim otoritem yüzünden kendine güvensiz pasif her yapacağı seyden ürken bir çocuk olmasını istrmiyorum
bunu nasıl dğzelteceğim nolursunuz yardım
Biliyorsun ben geriden geriden, dönüp dönüp okuyorum yazılarını :) Ela 6,5 yaşını sürüyor. Çok ciddi bir durum olmasa da, sınırları zorlama, oda kapılarını kilitleyip yalnız kalmak isteme, kardeşini yönetme arzusu gibi durumalrın tavan yaptığı zamanlardayız :) Ne günler ama. İyi ki yazıyorsun bu bloğu Nihan, nasıl hoşuma gidiyor bu yazılar anlatamam. Teşekkür ederim :)
YanıtlaSilBen teşekkür ederim. Böyle yorumlar almak bloggerlığın en keyifli kısmı :)))
Sil