sadece ergenlik ve orta yaşın buhranlı zamanlar olduğunu sanırdım. zaten anne olmadan öğrenilemeyecek, hamileliğin pembe hayallerinde yeri olmayan gerçeklerdenmiş çocuk gelişiminde dönemler... tam büyüdü artık, zor dönemleri atlattık daha rahat oluruz, dediğimiz anda karşımıza çıkar ağlama krizleri, sinir harpleri, ayak diremeler... 2 yaş sendromu ne zaman biter sorusuna ise karamsar bir şekilde "4 yaş sendromu başladığında" diye cevap verebilirim. ohh bitti şükür dediğiniz anda ise yerinde duramayan, hiperaktifmiki dedirten, laf söz dinlemeyen, dili papuç gibi her lafa bir cevapla sınırlarınızı test eden, enerji bombası 4 yaş çocuğuyla başbaşa kalırsınız. benim bu dönemde öğrendiklerim ve uyguladıklarım:
2,5 yaş dönemi:
-bir şeyi yapmamakta ısrar ediyorsa: asla mantıklı gerekçe ve açıklamalarla onu ikna etmeye çalışmayın. ancak laf kalabalığı, çok ilgi çekici bir soru sorma ya da olay anlatma, kuşa bakma, komiklik yapma vb şekillerde dikkatini başka yöne çekerek farkettirmeden istediğinizi yaptırabilirsiniz.
-bir şeyi yapmakta ısrar ediyorsa; yapma demeyin çünkü etkili olmaz. uyarmış bulundunuz ama hala yapmaya devam ediyorsa asla sert bir tepki vermeyin çünkü krize davetiye çıkarmış olursunuz. gene ilk durumdaki sorun çözme yöntemini kullanmak işe yarayabilir.
-ısrarla birşey istiyorsa; -hayır deyip sebebini anlatmaya çalışmak büyük olasılıkla gene zaman kaybı olacaktır. -tamam, oldu, peki ile başlayan olumlu bir cümle kurmak, arkasından gene ilk durumdaki dikkat dağıtma yöntemini devreye sokmak ise sizi olası bir buhrandan kurtarabilir.
-birşey yapmakta zorluk çıkarıyorsa; örneğin arabaya binmek, giyinmek, banyoya girmek, içeri girmek gibi... sınırlı sayıda(2-3) alternatif sunun: banyoya hangi oyuncağınla girmek istersin, hangi eşofmanını giymek istersin, içeri girerken zıplayalımlı koşalım mı gibi. bu yöntemin bir çok kez işe yaradığını gördüm.
-herşeye rağmen ağlıyor, elindekileri fırlatıyor, kendini yerlere atıyorsa; görmezden gelme ve zaman tanıma işe yarayabilir. bu durumu sonlandırana kadar başka bir şeyle ilgilenmek, sustuğunda ise onunla ilgilenmek bu davranışın pekişmesini engelleyebilir.
2,5 yaş dönemi anne babaların en yaratıcı olmaları gereken dönem bence çünkü hala az bir çabayla bir şeyleri unutturabiliyor ve dikkatlerini başka bir yöne çekebiliyorsunuz.
sonraki yazımızda da 4 yaşa göz atalım :)
Bizde son maddeyi yani görmezden gelme gerçekleşemiyor. Biliyorum denedim görmezden gelince bazı şeyleri üstüne gitmeyince daha çabuk sakinleşiyor ama annane, babaanne dedeler kıyamıyor ahh yavrummm diye bir ilgileniyorlar ki susacağı varsa da susmuyor:) 4 yaşı henüz bilmiyorum acayip tırsıyorum.2,5 yaş bizi zorladı epey hatta hala aynen devam:)
YanıtlaSilGörmezden gelme Selim'de işe yaramıyor. Gözümüze sokuyor hatasını görmezsek böyle de bir piskopatlığı var..
YanıtlaSilayla işin içine aile büyükleri girince otoriteyi sağlamak daha zor oluyor. hele "ağlatma çocuğu ne istiyosa yap" yaklaşımı mevcutsa işler iyice sarpa sarıyor. kolaylıklar diliyorum sana...
YanıtlaSilmümine :))) o bilimselim sen istediğin kadar görmezden gel, gösterir kendini :))) öp yerime :)
YanıtlaSilben de 2.5 yaşında zor iş bitecek sanıyordum am agördümki bu 2.5 yaş sendromu bitmiyor demekki direk 4 yaş sendoma gireriz artık:)Sonraki postanı sabırsızlıkla beklyorum.Zaten her yazdığım cümle benim için altın söz hemen not düşüyorum:)
YanıtlaSileğitime adamış gördüm seni Nihan :)) Ben de özledim bloglamayı valla! Paylaşım için teşekkürler öpüyorum sizi...
YanıtlaSilfikriyecim çok teşekkür ederim canım. senin yazıların ve yorumların da benim için aynı değerde emin ol :)
YanıtlaSilremziye sorma böyle oldu bu aralar nedense:))) özgür bir şekilde bloglarda gezinebildiğim günleri özledim ben de..