Ben Ödüyorum

BEN ÖDÜYORUM | TRABZON DT
2 perde | 2 saat 15 dakika
Yazan : YVES JAMIAQUE | Çeviren : HÜSEYİN MEVSİM | Yöneten : VLADLEN ALEXANDROV

KONU : Hayat bir tiyatrodur, tiyatro da bir hayattır düşüncesi ile yazılan oyun da aşkta aldatılmış ve dostlukta satılmış yalnız ve mutsuz bir erkek, aile mutluluğu yani “çalışır vaziyette bir aile takımı” satın almak ister. Tek kural ise bu oyunda hangi duyguların sahici hangi duyguların çakma olduğu ayırt edemeyecek duruma gelen, elemanların sözleşmesi anında iptal edilecektir. Para vererek oluşturulan kurmaca yaşamla yüzleşmenin hüzünlü ve neşeli halleri ile ‘’insan mutlu olabilir mi’’ sorusunu sorarak sorguluyor. 

OYUNCULAR : ALEXANDRE AMİLCAR - M. CEYHUN GEN / ELEONORA - ELVAN SALİHA KARAHASAN / MASHU - EMRE ÖN / VİRGİNİA - RÜMEYSA GÜLENDAM SAĞLAM / PAULO - OGÜN KILIÇ / MELİA - AYŞE SONGÜL NATIR

Sezonu yavaş yavaş kapatırken Devlet Tiyatrolarının geçen yıl başlattığı nöbetçi tiyatro uygulaması kapsamında Haziran ayında da tiyatro izleyebilme şansı bulabildik. Trabzon Devlet Tiyatrosu yorumu ile 'Ben Ödüyorum' isimli oyunu Küçük Tiyatro' da izledik dün akşam ve uzun zaman sonra (ya da bana uzun gelen bir zaman sonra) tekrar izleyici koltuğunda oturup, sahneye bakabilmek bana çok iyi hissettirdi. 'Ben Ödüyorum' 2012 yılında Ankara Devlet Tiyatrosu tarafından da sahnelenmiş ve Alexandre rolünü Olcay Kavuzlu oynamış, Şevki Çapa da ekipteymiş. Nasıl bir performans olduğunu hayal etmeye çalışınca o yorumu kaçırmış olmama üzüldüğümü söylemeliyim:) Ancak Trabzon Devlet Tiyatrolarının da bu konuda iyi bir işe imza attıklarını düşünüyorum. 

En başta metin, gerçekten çok ilgi çekici ve merak uyandırıcı zaten. Metnin kurgusal işleyici ve ilerleyişi de çok başarılı.  Bir film ya da dizi konusu olabilecek bol malzemeli ve doğurgan bir konuya sahip metinde; yalnızlık, satın alınan mutluluklar, kaybetmek, aşk, dostluk, aile kavramları farklı bir bakış açısı ile adeta bir sosyal deney düzleminde ele alınmış. 

Alexandre, yaşadığı kötü deneyimler nedeni ile kendini mutsuz hisseden yalnız bir adam. Aşk hayatında aradığını bulamamış, aldatılmış. Yakın dostundan darbe yemiş. Ve sahnenin açılışı ile onu iş bulma kurumundan çıkan işsiz bir ressama kartvizit uzatırken görüyoruz. Sonrasında bir aktriste ve genç bir hayat kadınına da aynı iş teklifinde bulunarak herkesi ertesi gün saat altıda evine beklediğini söylüyor.

Ressama yani Mashu' ya (Emre Ön, aynı zamanda yönetmen yardımcılığı yaptığını da belirtelim) yeni bir isim verip, en yakın dostu rolünü oynamasını istiyor. Aktriste yani Elenora' ya (Elvan Saliha Karaaslan) onu çok seven eşi olmasını ve genç hayat kadınına yani Virginia' ya (Rümeysa Gülendam Sağlam) asi kızları rolünü oymalarını teklif ediyor. Detay kurallar, sözleşme ve oldukça tatminkar bir ücret karşılığında anlaşıp, tiyatroya başlıyorlar.

Ara sıra sahneye dahil olan Virginia' nın erkek arkadaşı ve Elenora' nın annesi ile satın alınan mutlu aile paketinin aslında hiç de Alexandre' nin planlandığı gibi gitmediği ve öngörülemez bir şekilde başka bir şeye evrildiği farklı bir düzeneğin içine çekiliyoruz sonrasında...

Neredeyse tüm oyuncuların ellerinde mikrofon ile söylediği şarkıların hoş bir lezzet bıraktığını düşünüyorum ve son sahne tangosu gerçekten izlenmeye değer ve başarılıydı. Tango müziği de öyle : link Sahne geçişlerinde duyduğumuz Fransızca ezgiler de güzeldi.

Zaman zaman akmayan sahneler olsa da, örneğin ilk perdenin ikinci kısım replikleri ve oyunculukları kesinlikle izleyiciyi içine almadı ancak ikinci perdenin açılışından itibaren oyun yeniden hareketlendi. Karakterlerin yaşadığı duygusal değişimin yansımasının ipuçları daha belirgin olabilirdi. Ana karakter ile diğer karakterlerin birbirinden etkilenişleri daha detaylı anlatılabilirdi. Böylece biz nasıl olup da Elenora' nın, Alexandre gibi duygusuz ve katı adama birdenbire aşık olduğuna şaşırmayabilirdik :) Komedi öğelerinin ele alınışı biraz daha iyi olabilirdi. 

Oyunculuklardan en çok Alexandre rolü ile M. Ceyhun Gen ' i ve Viriginia rolü ile Rümeysa Gülendam Sağlam' ı beğendim. Tam bir ekip çalışması, ışık, ses, kostüm, dekor yerli yerinde ve tatmin ediciydi. Trabzon Devlet Tiyatrosunu bu başarılı oyunları için tebrik ediyor ve bir kez daha alkışlıyorum:)

İyi ki tiyatro var !