emek evimiz, 1982 den bu yana kimleri misafir etti, kimleri uğurladı telli duvaklı... çocukluğumun, ergenliğimin geçtiği, yetişkinliğe adım attığım baba evim... ah bir dili olsa da konuşsa, nelere şahit o duvarlar, ne isyanlar, ne mücadeleler, ne kavgalar barındırır içinde... bunca bilmenin ağırlığı altında ezilmiş, üzerinden ordu geçmiş gibi yorulmuş, hırpalanmış ve şimdi içi boşaltılmış, sessizliğe terkedilmiş onca yaşanmışlığın izleri asılı durur hala... 
4 katlı binanın 4.katı.. artık çıkamazdı ki merdivenlerini o yorgun bacaklar... isteyerek değil terkedilmişliğin, isteyerek değil ayrılığımız bir mecburiyetin sonucu... ne yeni yıllara girdik, ne doğumgünleri kutladık birlikte... ne kararlar aldık olağan aile toplantılarımızda... baharı bahçendeki çağla çiçeklerinden anlar, ayağımdaki kışlık botlardan kurtulmanın hafifliğiyle 4 er 5 er hızla iner çıkardım merdivenlerini...
hangimiz iz bıraktı duvarlarında... o gömme dolaplarında hangimizin eski kıyafetleri, anıları gizliydi, ranzaların, masaların altında kimlerin elyazıları vardı... onca resim onca eşya yıllar yılı birikti de birikti... atılamıyor ki, kıyılmıyor anı yüklü eşyalara...
karşı apartmanın çatısındaki güvercinler, odamdan gördüğüm nöbetçi erler, hep özendiğim o güzel teras kimlerin penceresinde manzara olacak şimdi...
31 mayıs 2010 taşındılar... bir kamyon geldi yüklendi ve gitti...yeni bir mahalleye, yeni mahalleye... nasıl geçmem önünden, nasıl gitmem ki kapına hala cebimde dururken anahtarın... böyle kolay olmasına şaşırdım... annem, babam, ablam evimizle özdeşleşmiş nasıl bu kadar kolay oldu o eşyaların çıkması, evimizin öyle bomboş kalması...
hoşçakal hayatımın sessiz tanığı, hoşçakal kardeşlerimin eksiksiz hep birlikte yaşadığı baba evim, hoşçakal emek evim....
canım kardeşim...ne güzel yazmışsın...yüreğine sağlık...duygusal,içli,kalemi kuvvetli can dostum, can kardeşim benim...iyi ki ablanım, iyi ki varsın güzel anne...duygulandım...emek evi gerçekten kişiliğimizi bulduğumuz, dayanışmanın güzel örneklerini verdiğimiz,tam 5 üniverisite mezunu veren, sevgi dolu, anne kokusu anne özverisi baba otoritesi baba güveni dolu ,doğal bir eğitim öğretim eviydi...hoşçakal emek evim hoşçakal baba evim...üüüüüüüüüüüüüü
YanıtlaSilablamm :))) sen de beni ağlatacaksın, canımsın :)))
YanıtlaSilnihan dağıttın beni gece gece.....
YanıtlaSilHERŞEYDE MUHAKKAK VARDIR BİR HAYIR...:)
YanıtlaSilNe guzel bir yazi...
YanıtlaSilNe kadar duygusal...
Hayırlısı olsun hepiniz için..Annen ve baban için 4 kat merdiven çıkmak zor geliyordur mutlaka...Anılarınızı ev ile bağdaştırmazsanız daha iyi hissedersiniz kendinizi, tüm sevdikleriniz Allah Uzun Ömürler Versin hayattalar..Yaşayacak daha çoookkk anınız olacak inşallah..
YanıtlaSilTekrar hayırlısı olsun..
Sevgiler..
Bu arada bu güzel sıcacık fotolar harika..Söylemeden edemedim..
YanıtlaSilgülaycım, fazla duygusal davrandım sanırım ama söz konusu yıllarımın geçtiği kendimi bulduğum evim olunca böyle oldu :)
YanıtlaSilhandecim teşekkürler, tereotlarına, rokalara, domateslere bayıldım, nazı öpüyorum...
peritozu çok güzel çocuk fotoğrafları çekmişsin, ellerine sağlık, güzel yorumun için teşekkür ediyorum...
fatma çok teşekkür ediyorum sana :)) gerçekten de bu evden ayrılmalarının tek nedeni merdivenlerdi... elimde olmadan bağdaşıyor anılarla mekanlar, ama daha çook anımız olacak inşallah, haklısın :)))
harika bir yazi, elinize kaleminize saglik. O evi ev yapanlar yaninizda olsun yeter diyecegim ama bir eve baglanmak nedir oyle iyi anliyorum ki. Yillar sonra cocuklugumun gectigi eve gittigimizde bahcenin kosesine gecip oyle oturmustum. Bulamamislar beni merak etmisler ben halbuki o kosede o evde gecen yillari izlerken beni o an arayanlarla birlikteydim.
YanıtlaSilCoks evdim yaziyi cok elinize saglik baska ne diyeyim bilemedim.
gülçin senin yorumun da çok güzeldi :))) tek tesellim evin satılmamış hala mülkiyetinin bize ait olması... teşekkür ediyorum :)
YanıtlaSil