sünnet hakkında

çok iyi bildiğimizi sandığımız şeyler başımıza gelince ne de çok düşünülmesi, planlanması, ayarlanması gereken ayrıntı olduğunu anlıyoruz. sünnet de bunlarda biri benim için.

öncelikle bir çok yöntem olduğunu öğrendim koter tekniği, cerrahi yöntem, çan tekniği, klamp tekniği bunlardan bazıları. sonra sünneti yapacak kişinin seçimi sünnetçi mi, ürolog mu, çocuk cerrahı mı olacak. sonra uygulanacak anestezi yöntemi genel mi, lokal mi, lokal + sedasyon mu... insanların tecrübelerini dinleyince daha çok kafam karıştı çünkü herkesin kesinlikle çok memnun kaldığı ve şiddetle tavsiye ettiği klinik, doktor, yöntem mevcut ve malesef hepsi de farklı farklıydı...

sünnet uzun zamandır gündemimizi meşgul eden bir konuydu. çocuklarda sıklıkla rastlanan darlık ve yapışıklık sorunu erende de vardı. bu da ara ara enfeksiyon yaşamasına sebep oluyordu. biran önce yapılmasını istiyorduk ancak yoğun grip ve nezleli bahar aylarında ne kadar çok yeltendiysek de hep ertelemek zorunda kaldık. anestezi yöntemi de bizim için önemliydi bu yaş grubuna cerrahlar hep genel anesteziyi uygun görüyor her ne kadar biz bu konudaki endişelerimizi iletsek de lokal bir şekilde yapılan sünnetin yaşatacağı psikolojik travmanın genel anestezinin olumsuzluklarından daha fazla olduğunu, endişelenmememizi söylüyorlardı. en sonunda 19 haziran 2010 cumartesi günü özel bir üniversite hastanesinde, çocuk cerrahınca, cerrahi yöntemle ve genel anestezi uygulanarak eren sünnet oldu.

bize verilen odada biraz bekledikten sonra ameliyathaneye yakın doktorların bekleme odasına alındık. burada eren in deri altına onu sakinleştirecek daha önce görmediğim hava gibi birşey verdiler. 10-15 dk sonra eren sersemlemeye başlamıştı ve giderken ne bize baktı ne birşeye itiraz etti. onu doktorlara teslim ettikten sonraki bekleme sürecinin zorluğunu her anne baba az çok tahmin eder... ne kadar risksiz basit bir işlem olsa da hep aklımıza kötü senaryolar üşüşür, herşeyin yolunda gitmesi için dualar ederiz. eren i tekrar odaya getirdiklerinde gözleri kapalı ve henüz kendine gelmemişti... 20 dakika kadar sızlandı, kendini geriye attı. bu her vakada yaşanan ancak eren de biraz daha yoğun yaşadığımız narkozdan uyanma süreciydi. ben o zaman ne yaptık biz dedim, sapasağlam çocuğu ne hale getirdik... sonra 1,5 saat kadar uyudu, uyandığında daha sakindi. uykudan uyanır gibi gözlerini açtı, bişeyler içirmeye çalıştık ama huzursuzluğu ve ağrısı vardı. öğleden sonra eve geldik biraz daha uyudu, akşamüstü dışarıya çıkmak istedi, hep birlikte bahçeye indik. ertesi gün bandajını çıkarmak zor oldu. bol solüsyonla yumuşatmaya çalıştım ama hem flasterleri hem sargı bezini güçlükle çıkardık... neyseki herhangi bir kanama olmadı ama eren in çığlıkları yüreğimi acıttı... sargı çıktıktan sonra çişini yaparken yanma başladı ve bu şikayeti hala devam ediyor. dün izinliydim ve eren in kontrolü vardı... doktor güzel bir sünnet olduğunu herhangi bir sorun olmadığını söyledi. şu an babannesiyle. aradım, huzursuz huysuz değilmiş...

bir de olayın elif boyutu var... bu haftasonu kızımla fazla ilgilenemedik. ne olur ne olmaz diye kardeşiyle yalnız bırakamadık... sürekli uyarılarımıza maruz kaldı. kardeşinle dikkatli oyna, oyuncağını alma vb. bir de ne söyleyeceğimi bilemediğim için eren in pipisinin yara olduğunu doktorların onu tedavi ettiğini söyledim. pazartesi sabah babası kreşe bırakırken "baba, ben size küskünüm" demiş. "haftasonu benimle oynamadınız" neyse akşam telafi ettik biraz.. bundan sonra eren iyileştikçe bu sorun da kendiliğinden çözülecektir.