eren

tüm bebekler gibi bir mucizeydi gelişin. onca işimizin, tayin-taşınma telaşımızın arasında sessiz sessiz büyüdüğünü hiç hissedemedim, anlayamadım ben varlığını. ne güzel yapmışsın gelmek istemekle aramıza... seninle tamamlandı ailemiz, sen "kızım" demenin tadından sonra "oğlum" demenin güzelliğini yaşattın bana. için için öyle istiyordum ki erkek olmanı, bunda 6 kız kardeş oluşumuzun ve doğan 4 torunun da kız olmasının etkisi büyüktü şüphesiz. 5.ve ilk erkek torun olarak geldin ailemize.. mavilere boğdum seni elimde olmadan. saltanatımız kısa sürdü gerçi, senden 1,5 ay sonra kuzenin çınar geldi aramıza, kuzenin ve süt kardeşin...
zaman ne de hızla geçiyor, 16 aylıksın... karşılaştırmak doğru değil biliyorum ama ablana göre daha normal bir gelişim eğrisi çiziyorsun. ablandan alışmıştık oysaki %90 persantillerin aşılmasına.. 15 aylıkken ablan 14,5 kilo ve 85 cm miş, sen şuan 11,5 kilo ve 80 cm sin. karşılaştırsam da hiç endişelendirmiyor bu durum beni. sen de yavaş büyü oğlum, sindire sindire, tadına vara vara... 4.azını çıkarmak üzeresin ve öyle güzel öyle cin bir gülüşün var ki kazma dişlerini göstere göstere.. yakışıklım, kara gözlüm, köfte dudaklım benim. "baba, dede, abla, hala, dadaah(anahtar), su, mama, düş(düştü), dütdüt (araba), bocubocu(banyo), gıdıgıdı(gıdıklanma)" aklıma gelen söylediğin kelimeler... hemen her şeyi anlıyorsun, kitaplarını getirip okumamı istiyorsun, gıdıklanmayı seviyorsun, kaçıp kovalanmaktan keyif alıyorsun..bazı kıyafetleri şimdiden seçiyorsun, bu da bana ileride görünüşüne önem vereceğini düşündürüyor ki ablanda bunu hiç hissetmedim daha. ablanın yaptığı her şeyi sen de yapmak istiyorsun. ablan elinden oyuncağını aldığında ağlıyorsun ama ağlayan oysa gidip ona sarılıyor teselli etmeye çalışıyorsun. birbirinize sarıldığınızda, birbirinizi öptüğünüzde hissettiğim şeyleri kelimelere dökmekte zorlanıyorum. dünyanın en güzel görüntüsü benim için bu sahne. şimdi en büyük dileğim birer yetişkin olduğunuzda iletişiminizin birbirinize güven verecek ölçüde sağlam olması.