uyku sorununa veda

az sayıdaki şanslı anne dışında çocuk sahibi olup da uykuya hasret kalmayan, delik deşik uykulardan yakınmayan, yeter diye isyan etmeyen yoktur sanırım. ilk başlarda emzirme seansları yüzünden uykusuz kalırsınız, bunu gaz sancıları izler ve ardından karşınıza diş çıkarma ağrıları çıkar.

gecede dört beş kez uyanmaya razı ve iki saatlik kesintisiz uykuyu hayal bile edemezken; "ben yatağına koyuyorum sabaha kadar uyuyor, böyle alıştırdım" diyen annelere hem özenerek hem de içten içe kızarak bakarsınız. en başlarda çocuğun uyuması için her yol mübahtır. ayakta sallama, kucakta pışpışlama, yanında uzanma size zor gelmez. ama üç yaş sınırı aşılıp, gece uykuları düzelince bu kez kendi başına kendi yatağında uyumasını ve sabaha kadar yatağında kalmasını istersiniz. oysa bu yaşlardaki çocukların çoğu yanlarında uzanılarak uykuya dalar ve geceleri ya anne baba yatağını ziyaret ederler ya da onları kendi yataklarına davet ederler.

yorgun bir günün ardından çocuklar uyuduktan sonra kendimize ayıracağımız bir iki saatin kıymeti ise tartışılmaz. ancak çocuğumuzun yanına onu uyutmak için cin gibi uzanır, çoğunlukla ondan önce uykuya dalarız. hele ki iki çocuğunuz var ve bu ritüeli her ikisi için de uyguluyorsanız anne,çocuk ve baba,çocuk olarak saat dokuzda tüm aile uyumuş olma ihtimaliniz epeyce yüksektir.

3,5 ve 5 yaşlarındaki çocuklarım uyku vakti geldiğinde pijamalarını giyip, dişlerini fırçalıyorlar. seçtikleri birer kitabı birlikte okuyoruz. sonra iyi uykular dileyip, odalarından çıkıyoruz. beş yıl sonra tekrar sabaha kadar herkes kendi odasında ve yatağında mışıl mışıl uyuyor.

uyku sorunu yaşayanlara biraz tecrübelerimden bahsetmek istiyorum;
*çok ağlayan gazlı bir bebeğiniz varsa, onu geçici olarak rahatlatabilirsiniz. malesef mucize bir çözüm yok, sadece zaman... çocuğunuz büyüyecek ve bu günler geçecek...
*yatağına koyduğunuzda uyuyan bir çocuğuz yoksa; ayakta sallamak, kucakta pışpışlamaktan daha kolaydır.
*gündüz uykusunu azaltmak her zaman gece uyku kalitesini artırmayabilir.
*gece sık uyanma sorunu iki yaşından sonra çok büyük ölçüde azalacaktır.
*üç yaş sonrasında bir çocuğu kendi başına uyumaya ancak konuşarak ikna edebilirsiniz. hiçbir şey anlatmadan yataktan kalkan çocuğu tekrar yatağına götürmek iğneyle kuyu kazmaya benzer.
*gece uykusu öncesi sıcak temas ve sevgi sözcükleri hem ona hem size iyi gelecektir.
*uyku konusunda değiştirmeyi istediğiniz bir alışkanlık varsa; kararlı, sabırlı ve istikrarlı olmalısınız.

bizim yöntemimiz şöyle; pijama giyme ve diş fırçalamadan sonra hep birlikte kitap okuma, odalarındaki gece lambalarını açma, biraz sohbet, iyi geceler dileyip öpme ve odadan ayrılma; eğer kalkarsa yatağına geri götürme, gerekiyorsa iki dakika yanında bekleme ve uykusu olmasa bile yatağında kalmaya ikna etme şeklinde oldu. gece kendi yatağında kendi kendine uyuyan kızım bir süre sonra bizim yatağımıza gelme alışkanlığını kendiliğinden bitirdi. sonrasında ise eren ablasının izinden yürüyerek bu ritüele uymaya başladı.

sabahları işgünü tatil demeden hala 6 da uyanıp güne başlasalar da, şu anda hayalini bile kuramayacağım bir noktadayız. yıllar sonra akşamları kendimize ayırabileceğimiz bolca zamanımız var :)

not: slingomom tarafından oluşturulan uykusuz anneler kulübü varmış, facebook ve tweetter da faaliyet gösteriyormuş :) yazı için görsel ararken buldum, fotoğraf sanırım kulübe ait.