sabahları çok erken kalkıyoruz. hava henüz aydınlanmadan... çocukları hazırlayıp bir şeyler yedirmek, kendimizin de hazırlanıp evden çıkması zamana karşı bir yarış bizim için. çıkabilecek arızaları güzelce bertaraf edip, yavru ahtapotların gönlünü yaparak giydirmek hele ki kış aylarında daha zor. atkılar, bereler, eldivenler, botlar, kabanlar her biri havada uçuşan objeler gibi görünüyor bana bazen, yakalanması ve yerine takılması gereken. akşamları da aynı serüveni tam ters istikamette yaşıyoruz eve girince derin bir oh eşliğinde...
dün akşam eve dönüş yolunda karların üzerinde parıldayan buz kristalleri elif in dikkatini çekti... "anne bak buralara sim dökülmüş gibi parıldıyor" gerçekten seyirlik manzaraydı. kışı da sevdiğimi düşündürecek kadar güzel... ankara da kış bu sene kendini unutturmamaya kararlı. karlar erimeden yenileri ekleniyor sürekli...
bir dostumuzun nikahı için çocukları emin ellere bırakıp, günübirlik istanbul a gittik. herşey çok güzel giderken epey maceralı bir dönüşümüz oldu. 4,5 saat uçakta kaldık. havaalanına kar yüzünden inemedik, yakıtımız azaldı ve yakıt almak için samsun a indik. samsun aşırı rüzgarlıydı ve türbülansın en fenasını yaşadık. 3,5 saat rötorla ankara ya inebildik. lost un altı sezonunu yeni bitirmiş ve hala onun etkisindeyken böyle bir tecrübe bana biraz ağır geldi. yine de aklım hep çocuklu yolculardaydı, eminim bizden kat be kat fazla korktular, endişelendiler. neyse ki şuan evimde çocuklarımla birlikte olmanın huzuru içindeyim ve herkesin aynı hisler içinde olmasını diliyorum...
not:görseller internetten alınmıştır.
bir dostumuzun nikahı için çocukları emin ellere bırakıp, günübirlik istanbul a gittik. herşey çok güzel giderken epey maceralı bir dönüşümüz oldu. 4,5 saat uçakta kaldık. havaalanına kar yüzünden inemedik, yakıtımız azaldı ve yakıt almak için samsun a indik. samsun aşırı rüzgarlıydı ve türbülansın en fenasını yaşadık. 3,5 saat rötorla ankara ya inebildik. lost un altı sezonunu yeni bitirmiş ve hala onun etkisindeyken böyle bir tecrübe bana biraz ağır geldi. yine de aklım hep çocuklu yolculardaydı, eminim bizden kat be kat fazla korktular, endişelendiler. neyse ki şuan evimde çocuklarımla birlikte olmanın huzuru içindeyim ve herkesin aynı hisler içinde olmasını diliyorum...not:görseller internetten alınmıştır.
çook geçmiş olsun..ve evet şu an yine bembeyaz heryer önümüzdeki bir iki gün yine zorlayacakmış sanırım:(
YanıtlaSilGeçmiş olsun Nihancım, uçak beni korkutuyor,o yüzden hiç binmedim nedense ayaklarım yerden kesilmemeli, bu deniz araçları içinde geçerli, ne zaman zar zor binsem illaki bir dalga çıkar sallanırız ve ben hep aynı sözü veririm, birdaha binmeyeceğim diye, kışın çilesi kalın giysiler ve aksesuarlar aynı şeyleri bugün bende düşündüm.
YanıtlaSilAllah hiçbirimizi evlatlarımızdan ayırmasın. Geçmiş olsun.
YanıtlaSilO türbülans çok fena işte :)))
YanıtlaSilNeyseki kazasız belasız atlatmış, yavrularınıza kavuşmuşsunuz Nihan'cım...
İstanbul'a yine bekleriz ;))
ne guzel yazmisin boyle!sanki yolcu romanlari gibi, cumlelerine, biraz daha duygu kettin bitti; iste sana bir roaman hikayesi !( bu arada banada hos gelmissin ):)
YanıtlaSilAsıl bugün tam seyirlik Ankara, çalışmasam ne keyif yapardım bugün oğlumla.
YanıtlaSilÇok geçmiş olsun bu arada, sahiden zor bir yolculuk olmuş, lost diyince aralıksız dört beş saat izlediğim günler geldi gözüme, şimdi yarım saat dahi oturamıyorum yerime :(
Demek İstanbullara geldin ha Nihanım.Keşke biraz bolca vaktin olsaydı da yüzyüze görüşebileydik :(
YanıtlaSilburcu dün bir felaketti işe kreşe gidemedik, evde mahsur kaldık :)
YanıtlaSilderyacım ben binmiştim ama böyle birşey yaşamamıştım. tekne de aynı evet en güvenli yerde gidenler :)
ahu teşekkürler, amin canım...
emine teşekkür ederim, bu kez bişey anlamadım zaten çok kısa oldu inşallah gelirim tekrar :)
YanıtlaSileda saol yorum çok inceydi teşekkür ediyorum :)
esra 1 ay gibi bir zamanda bitirdim gerçekten çok bağlayıcıydı ama çok da sevdim lost u :) biraz daha büyüsün kuzun gene oturmaya başlayacaksın merak etme :)
gönülcüm seni görmeyi ve tanımayı çok isterdim, inşallah nasip olur diyorum :))
YanıtlaSilNihaaan çok geçmiş olsunn :) en büyük korkum uçak benim. sanırım ben de o uçakta olsaydım pek iyi durumda olmazdım :) neyse gelmiş geçmiş olsun... işe gitmedin mi dün? ne güzel :) biz yürüyerek indik aşağıya kadar, işe gittiğimde botlarım renk değiştirmişti :)) sevgiler
YanıtlaSilneslihan eşim de yürüyerek indi, çocuklar olmasaydı muhtemelen benim botlar da renk değiştirecekti :)) uçak konusundaki geçmiş olsun dileğin için ayrıca teşekkür ederim :)
YanıtlaSilannemin eli çoook doğru söylüyorsun
YanıtlaSilsaygılar
:))))))
bir kase lezzet yanlış yere yorum yazdın sanırım ama olsun, tanışmış olduk :)
YanıtlaSil