1.sınıf değil, anasınıfı

2007 şubat doğumlu kızım, ilk kez 2012-2013 eğitim-öğretim yılında uygulanacak olan 4+4+4 yasası kapsamında e-kayıt ile 1.sınıfa 67 aylık olarak kaydolmuştu. çok uzun süren karar verme sürecimizde iki tarafa eşit mesafede, bir gün gönderelim ertesi göndermeyelim diyerek epeyce düşündük.

göndermek istiyordum çünkü;
1-1.sınıf müfredatı çok basitleştirilmiş hatta boşaltılmıştı. fiziksel koşulları saymazsak anasınıfından farkı kalmamıştı.

2-elif kronolojik olarak 5,5 yaşında olmasına rağmen fiziksel olarak 124 cm ve 26 kg ile ortalama üzeri bir gelişim sergilemekteydi.

3-belki çok hareketli, umursamazdı ama akademik olarak üstesinden gelebilirdi.

4-kendime itiraf etmem zor olsa da; bu yaşta bu sistemden kazasız belasız başarıyla çıkarsak "başarılı çocuk annesi" olarak kendi egomu tatmin edecektim ve rapor alanlara 1 sene fark atacaktık.

göndermek istemiyordum çünkü;
1-devlet okullarınde ikili öğretim vardı. bu da elif in günün bir yarısını özel etüt merkezlerinde geçireceğini gösteriyordu. sabah etüte, oradan okula, oradan eve servisle geçecek ve koca gün tek başına dışarıda olacaktı.
2-sistem bu yıl ilk kez uygulanıyordu, her şey karmakarışıktı.
3-bu yıl göndermesem de seneye 2007 ağırlıklı bir yaş grubuyla okula başlayacak ve sene kaybı olmayacaktı.
4-elif hareketli, biraz sakar, dağınık, tehlikelere açık, fazla cesaretli, el becerilerinde (düğme ilikleme, saç bağlama, atletini içine koyma vb) çok yetkin olmayan, oyuncu, eğlence delisi bir çocuktu.

gönderme seçeneğinde bir de okul seçimi geliyordu gündeme, zira e-kayıt ile bize çıkan okula kimse iyi demiyor, bilakis okulun öğretmenlerinin bile illallah dediği bir veli-öğrenci profili çiziyordu. sonra okul işe mi eve mi yakın olmalıydı. başka bir alternatif hemen yakınımızda tüm gün eğitim veren başarılı bir ilköğretim okuluydu ama elif tüm gün orada ne yapardı. beslenmesini nasıl yer, nasıl toparlanıp servise binip eve gelebilirdi. yarım günde ise etüte mi vermeli, bakıcı mı ayarlamalıydık. velhasıl doluya koysan almıyor, boşa koysan dolmuyordu.

göndermeme seçeneğinde rapor almak, ceza ödemek, devamsızlıktan kalması, rapor da almamak ceza da ödememek gibi tutumlar geliyordu aklımıza.

bazen düşünmekten beynimin karıncalandığını hissettim, gece uykularımın kaçtığı geceler oldu. her iki seçimin de artıları eksileri vardı. işte bu yüzden karar vermek çok zordu. çünkü hangi kararı verirsen ver ne tamamıyla doğru, ne de yanlış oluyordu.

eşimle uzun görüşmeler sonunda kızımızı okula göndermeyip, rapor almaya karar verdik. bu karar içimize sindirdikten sonra geçen her günde kendimizi daha huzurlu hissettik. elif için en doğru kararı vermiştik ve içimiz çok rahattı.

rapor alma süreci; ankara üniversitesi çocuk psikiyatri bölümünden kolayca randevu aldık, randevu saatinde oradaydık, elif e dosya açıldı, doktor ile küçük bir mülakat yaptılar, iki tane resim çizdi, doktor bize elif in bebekliğinden başlayan bir kaç soru sordu, toplam 20 dk lık muayene sonucunda bize "dışarıda biraz beklememizi, raporu birazdan getireceğini" söyledi. bekledik, getirdi. raporda "psikososyal ve motor becerileri yeterince gelişmediğinden bu sene 1.sınıfa değil anasınıfına başlamasının daha uygun olacağı tıbbi kanaatine varılmıştır" diyordu. biz de derin bir oh çekip, 1.sınıftan kaydının düşülmesi için raporu okula götürmek üzere cebimize koyduk...