yeşilçam

geçen sene hiç gidemediğim devlet tiyatrolarına ekim ayında "yeşilçam" ile başlangıç yaptım. bu sene çok oyun izlemek istiyorum, listem şimdiden epey uzun ve ben çok sabırsızım. evi çocukları ayarlayıp, saat 20:000 de başlayan oyunlara yetişebilmek için şartlarımı biraz zorlamam gerekiyor ama tiyatrodan keyif alıyorum, hele oyun bittiğinde selamlama ve alkışlama kısmında istisnasız her oyunda gözlerim doluyor, duygulanıyorum. onların adına gururlanıyorum. 

YEŞİLÇAM | ANKARA DT
1 perde | 1 saat 40 dakika
Yazan : UĞUR SAATÇİ | | Yöneten : BARIŞ ERDENK

"Aşık olduğu film aktrisine ulaşabilmek için kendi filmini çekmeye karar veren Arif, bunun için gereken tecrübe ve paraya sahip değildir. Ancak şansı yaver gider ve çekimlere başlar. Ta ki “film hayallerine postallar giydirene” dek!"

tiyatroya sevdiğim için gidiyorum, amatör bir izleyiciyim asla eleştirel bakmıyorum. kendimde eleştirebilecek alt yapıyı da görmüyorum. ama;

öncelikle metin son derece keyifli, akıcı, eğlenceliydi. 1 saat 40 dk boyunca hiç sıkılmadan oyunu izledim, güldüğüm çok yer oldu. devlet tiyatrolarında canlı orkestra olayı beni ayrıca mest ediyor. sahnenin üst kısmında sadece ayaklarını görebildiğimiz müzisyenler tüm oyun boyunca bize enstrümanlarıyla eşlik ettiler. oyunun başında "oyunumuzda gerçek silah kullanılmaktadır" uyarısı yapıldı ve gerçekten de oyun boyunca 4 el ateş edildi. dans ve şarkılar çok güzeldi özellikle şarkıların sözlerine dikkat edince daha da anlam kazanıyordu. 

arif sevdiği aktriste ulaşabilmek için küçük bir bütçeyle film çekmeye soyunuyor, ancak askeri darbe oluyor ve senaryolarını o ortama göre revize ederek çekimlere devam ediyorlar. zeki alasya-metin akpınar'ın yasaklar oyununda "minik kelebek" adlı bir skeç vardı. o aklıma geldi izlerken. sansürcü zihniyete ince bir eleştiri vardı bu oyunda da. ve arif rolüyle özgür öztürk, vasilis rolüyle ulaş ersoy çok başarılılardı. 

oyunu ulus'ta küçük tiyatroda izleyebilirsiniz, vaktiniz varsa kaçırmayın derim :)