25 Ekim 2016

Feride

Feride masalarımızı siler, odamızı temizler. Sabahları çok güler yüzlüdür. Hiç aksatmadan herkese ayrı ayrı günaydın der. Kış aylarında işi daha zordur çünkü karlı yağmurlu havalarda odalar daha çabuk kirlenir. Feride izin alınca tuvaletteki kağıtlar biter. Dökülen çaylar, kırılan bardaklar elimizden öper. 

Feride' nin iki tane yeğeni var. Benim çocukların yaşındalar. Bana sık sık sorar, ödevlerini yapıyorlar mı, okumayı söktüler mi, kitap okuyorlar mı? Feride' nin yeğenleri önemli. Çocukların babası (Feride' nin abisi) vefat etti. Anneleri ise çocuklarını bırakıp, gitti. Feride ve yaşlı annesi çocuklara bakıyorlar.  

İlk başta babaanne ve iki çocuk köydelerdi. Feride ise diğer kardeşlerinde kalıyordu. Bana hep söylerdi, sığıntı olmak çok zor. Eşyalarım hep bavulda. Sonra bir ev aldı, annesini ve yeğenlerini yanına getirdi. Zorluklarla dolu yaşantısı ama hep pozitif hep güler yüzlü.

Feride güzel görünmeyi sever. Akşam dörtte mavi önlüğünü çıkardı mı bambaşka biri olur. Herkesin giyim tarzına, saç boyasına dikkat eder. İltifat eder bizlere.  Feride yardımları doğallıkla kabul eder. Elinde poşet oda oda şekersiz çay içenlerin şekerlerini toplamasına herkes alışmıştır. Yeğenlerinin eğitim, kırtasiye, giysi masraflarına herkes elinden geldiğince destek olmaya çalışır. 

Hayat ona bir sevimsiz sürpriz yapmış, O bir orantılı cüce(nanozomi). Sanırım abisi de aynı durumdaymış. Genetik olduğunu bildiği için yeğenleri de nanozomi olacak diye çok korktu. Onları doktora götürdü. Neyse ki çocuklarda bir şey çıkmadı. 

Son zamanlarda asi oldular iyice, hiç sözümü dinlemiyorlar diyor. Annesiz babasız bu çocuklara yetebilecek miyim diye çok endişeli. Gönül işlerine çok hevesli ama ben evlenemem diyor. Bu çocuklar ne olur ben evlenirsem. Oysa ki öz anneleri eşi vefat edince, öz çocuklarını bırakıp başka bir adamla evlenmiş ve şimdi yeni çocukları var. Anlamaya çalışıyorum, anlayamıyorum. Hiç arıyor mu diye sordum bir keresinde hiç aramıyormuş. 

Feride' ye bir kısmet çıktı. Ağzı kulaklarında anlatırken. Görüşmeye gitti, çocuktan hoşlandı. Ama hayal benimkisi diyor. Olmaz bu iş diyor. Bazen benim hayatım hep böyle mi olacak kendi ailemi kuramayacak mıyım diye hayıflanıyor. Çok düşünceli, kara kara düşünüyor.

Uzun uzun düşündü, sonunda evlenmeye karar verdi. Nasıl olacak dedim. Annesi ve çocuklar abisine taşınacakmış. Ama evleri çok yakınmış, benim bir elim hep onların üzerinde olacak dedi.

Gelin oldu Feride 8 Ekim' de. Hala balayında kendileri, işe dönmedi henüz. Merakla bekliyorum dönmesini, mutluluklar Feride' cim. Hayatının bundan sonrası umarım hayallerinin çok ötesinde olur.

17 yorum:

  1. Ne güzel yazmışsın sabah sabah..İçim açıldı :)

    YanıtlaSil
  2. Ahh kıyamam ben ona. Çok mutlu olur inşallah...
    Her işyerinin böyle güleryüzlü bir Feride'ye ihtiyacı var galiba :)

    YanıtlaSil
  3. Feride ismini zaten sıcak bulurum :) Bu yazıyı ve içeriğini de çok sevdim. Önceki çalıştığım birimlerde böyle sıcak çalışanlar vardı, şimdi ne yazık ki yok.
    Feride için bir ömür boyu güzellik, mutluluk ve neşe dilerim :)
    Sevgşlerimle ... Esra :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet ben de çok severim Feride ismini :) Çok teşekkür ederim :))

      Sil
  4. ÇOK AMA ÇOKKK mutlu olur inşallahhh

    YanıtlaSil
  5. Feride'nin daha doğuştan çok zor bir hayatı olmuş o yüzden bundan sonra yüzü gülsün onun da, kardeşlerinin de. Annesinin yaptığını hazmedemiyorum, kabullenemiyorum, affedilir şey değil. :( Soğan ekmek yer yine de çocuklarımı bırakmazdım....çok mutlu olsun inşallah, inşallah kocası iyi insan çıksın.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet çok zor şartları oldu umarım bundan sonrası daha güzel olur onun için :)

      Sil
  6. çook tatlı anlatmışsın masal gibi çalıkuşu gibi bunu bloguma koycam okusun herkeşler :)

    YanıtlaSil
  7. Ne güzel anlatmışsın umarım çok çok mutlu olur. Yiğenleri çok şanslı onun gibi bir halaları olduğu için...

    YanıtlaSil
  8. Feride'ninki ayrı bir hikaye, Feride'nin annesininki ayrı, o iki yavrununki apayrı... Üzülsem mi, sevinsem mi... Düğün dernek denilince hep sevinir ya insan, ama hani Feride de demiş ya, "sığıntı olmak zor" diye, o çocukların kendi evleri varmış ne de olsa Feride ve babane yanında; şimdi amcalarının yanında da kendi evleri olacak mı? Of Nihan, kafama deli sorular, yüreğime bir hüzün ekledin... Ama Feride'ye çok sevindim...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gerçekten her biri ayrı hikaye... Ama en zoru çocuklarınki. O yaşta hem babalarını hem annelerini kaybettiler. Çok üzücü.

      Sil
  9. Evet dediğiniz gibi yaptım :)

    YanıtlaSil

haydi söyle :)