eren 18.ay

17 eylül 2008, 18 ay olmuş bugün aramıza katılalı… büyüttüğüm yeşerttiğim ikinci çiçeğimsin, ikinci güneşim, kazandibim, hayatımın ikinci yürek çırpıntısı, son beşiğim. nasıl konuşacaksın, neler söyleyeceksin, nasıl bir erişkin, nasıl bir yetişkin olacaksın, ilk kalp sızını nasıl yaşayacaksın… “ah benim oğlum saaaf saaf, kandırdı elin kızı” diye dövünen oğlan annelerini anlamaya çalışarak merakla bakıyorum şuan. oğullarının saf, kadınlar karşısında zayıf, kandırılabilir, korunmaya muhtaç oluşunu düşünmelerini anlayamıyorum. bu toplumda seni erkek gibi değil insan gibi büyütmeyi çok istiyorum. daha 1,5 yaşındasın şimdiden geleneksel söylemler başladı ailemizin büyükleri arasında… kadının kadına yaptığı en büyük ve paradoksal kötülük oğullarını sırf doğumsal ve çaba gösterilmeden elde edilen bir özelliklerinden dolayı egosu şişik ve kadınlara karşı üstün yetiştirmeleri… bu zincir bir yerlerde kırılacak buna yürekten inanıyorum.

çok düzenlisin eşyaları yerli yerinde istiyorsun, açık çekmeceleri kapatıyorsun hemen. ablanla öyle güzel oynamaya başladınız ki son günlerde, birlikte çok eğleniyorsunuz. bir bakıyorum kahkahalarınız göğü aşmış. evin bir ucundan bir ucuna koşturuyorsunuz birlikte… sabahları birbirinize sarılıyorsunuz, hemen ablanın burnuna dokunuyorsun ve “burun” yanıtını alana dek bekliyorsun, sonra göz, kulak, çene hepsini tek tek söylüyor ablan sana… hemen hemen tüm uzuvlarını gösterebiliyor, elini kaldır, çorabını çıkar, balonunu getir gibi cümleleri anlayabiliyorsun. elektrik süpürgesi yaparken büyük bir ilgiyle, dikkatle, sıkılmadan, vuuuuv diye ses çıkararak izliyorsun beni. çamaşırları asarken sen veriyorsun, ben asıyorum.
günlerin babaanneyle geçiyor, aranız çok iyi… birlikte komşu ziyaretleri yapıyorsunuz, biliyorum ki havalar ısınınca birlikte dışarıda oyun da oynamaya başlayacaksınız ve ben sizi apartmanın kapısında ya da parkta bulacağım işten eve dönünce.