ELİF: doğduğunda dünya durmuştu benim için. herkes sahneyi tamamlayan birer dekordu, gerçek olan aslolan sadece sen ve bendik. eğer uyumuyorsan geceler gündüzümüzdü. çalan telefonlara cevap vermek zaman kaybı, senin dışındaki konulardan bahsetmek gereksizdi. televizyon açıktı evet ama darbe haberi ile sabun reklamı arasında benim için fark yoktu. yaşadığım galiba doğum sonrası depresyonunun başka bir boyutuydu. ben hayattan kopmuş, sen hayatım olmuştun.
EREN: doğumunla hissettiğim bir tamamlanma duygusuydu. henüz hastanedeyken tecrübelerimin faydasını davranışlarımda çok rahat görebiliyordum. seni tutuşum bile bu tecrübeyi ilk kez yaşayan diğer annelere göre çok farklıydı. hayat devam ediyor, ablan ilgimi sen ihtiyaçlarının karşılanmasını bekliyordun. hiç ağlamadım, lohusalık duygusallığı yaşamadım. yardım adına gelen destekleri memnuniyetle kabul edip, gaz sancılarının geçeceğini bilerek bekledim.
ilk ve ikinci hamilelik, ilk ve ikinci çocukta hissettiklerimi anlatmaya çalıştım. ve yazarken deneyimin duygulara ve davranışlara nasıl yansıdığını çok net farkettim. yalnız bu deneyim ancak 1 yaş civarına kadar işe yarıyor sonrasında her çocuk hem fiziksel hem davranışsal gelişim sürecini kendi belirliyor. her ne kadar aynı tavanın hamsisi olsalarda genler giriyor işin içine. bir de evlat sevgisinin nasıl karşılaştırılamaz olduğunu anladım ve kendime göre matematiksel olarak ispatladım. hani beş parmağın hangisini kessen daha az acır derler ya benimki de ona benziyor. çocuklarının her birini sonsuz bir sevgiyle seviyorsun. sonsuzu 50 ye bölüp 100 çıkarsan da sonuç değişmiyor. yani ufak tefek duygusal iniş çıkışlar bu sonsuz rakamı karşısında o kadar etkisiz ki sevgin her birine karşı ne olursa olsun sonsuz olarak kalıyor.
Çok güzel yazmışsın eline sağlık. Darbe haberiyle sabun reklamı çok komik:) doğru, dünya yansa umrunda olmuyor:)
YanıtlaSilÇok severek okudum bu kategorideki bütün yazıları, ikinci kez anne adayı olan biri olarak, hikayelerde benzeştiği için kayboldum gittim, bakalım biz napacağız :)
YanıtlaSilevet hilal yazarken ben de gülmüştüm :))
YanıtlaSilcanfeza insan kendini bulunca daha bir anlamını buluyor yazılar... ilk günler zor olsa da düzen bir şekilde kuruluyor merak etme.. sana kolaylıklar diliyorum.
ne kadar güzel ifade etmişsiniz hissettiklerinizi..sevgiler..
YanıtlaSilteşekkürler zeynep :)
YanıtlaSilOFF YA NEDEN BEN HERSEYE AGLIYOM Kİİ..
YanıtlaSilDünya benim için durmuştu tanımlaması tam da beni tasvir ediyor aslında :))Allah'tan sonra iki bebeğe alıştım ve tekrar dönmeye başladı
YanıtlaSilMerhaba,
YanıtlaSilNe müthiş bir yazı bu böyle. Acemi bir anne olarak oğluma olan bağlılığımı senin yazında da okumak çok çok güzel :) Tüm ankaralı anne bloklarını keyifle okuyorum. Ne nereden alınır, doktor tavsiyeleri, bebekle nereye gidilir gibi bir çok konuda deneyimler yol gösterici oluyor. Severek takip edeceğim bir blogum daha oldu :)
http://acemiannebaba.blogspot.com/
ve
http://fasulyedesign.blogspot.com/