Yeni Yüzüm

Blog yazmayı çok seviyorum. Düzgün bir Türkçe ile imla hatalarını en aza indirerek yazmaya özen gösteriyorum. Bir çok görsel arasından konuya en uygun olanı seçmeye çalışıyorum. Konu bütünlüğünü bozmamak ve gereksiz kelime kullanmamak için yazımı yayınlamadan önce dikkatle okuyorum. Tabi ki her blogger gibi yorum almaya, adımı başka bloglarda görmeye bayılıyorum. İletişim halinde olmak bu işin en güzel kısmı. Bir de eğer ileride çocuklarımın aklına gelip de açar bir kaç satır okurlarsa daha ne isterim. Hızına yetişemediğim bu dünyada hayatımın belli anılarını kronolojik olarak sıralamak beni mutlu ediyor. Arşivimde gezmeyi, unuttuklarımı hatırlamayı çok seviyorum.

Hedefim ne en büyük blogger olmak ne bu işten para kazanmak. Ben blog yazmaktan keyif alıyorum ve bu işi yaparken amatör ruhumu kaybetmek istemiyorum. Neredeyse yedi yıldır emek verdiğim bu sayfanın daha güzel ve özenli görünmesi benim için önemli. Uzun zamandır blog temasını değiştirmek, yenilemek istiyordum. Bir kaç tasarımcı blogger arkadaşım ile temasım oldu. Nedense süreç bir yerlerde tıkandı. Hepsine teşekkür ediyorum. Aldıysam zamanlarını, haklarını helal ederlerse beni çok mutlu ederler.

Ama sevgili Gökhan ile çıktığımız yol çok farklıydı benim için. Her şeyden önce hiç görmediğim, tanımadığım halde büyük bir güven duydum kendisine. Çok samimi buldum, dürüstlüğüne inandım, yakın hissettim. Yaptığı kampanya tüm diğerlerinden farklıydı. Emeğinin karşılığında kitap istemişti. Bunu yaparken bile 'sizce bu düşüncem nasıl' diyebilecek kadar duyarlıydı. Kendisine teşekkür ediyorum. Sabırla taleplerimi gerçekleştirmeye çalıştı. Hiç kırmadan kırılmadan ortaya beklentilerimi karşılayan bir sonuç çıktı. 

Amatörlüğü seviyorum. Bu işe profesyonelce yaklaşıp harika temalar oluşturan tasarımcılar olduğunun farkındayım. Hepsini tebrik ediyorum. Ama ben protokolleri, ciddiyeti, resmiyeti, bürokrasiyi sevemedim. 

İşte bu nedenle;

yaşasın amatör blogger ruhu, 

yaşasın blog yazmak, 

teşekkürler Gökhan Tekin :))