anneler günü

çocukluğumda kardeşlerimle birlikte hazırladığımız anneler günü kasetleri geldi aklıma... sunuculuğu yapan ablam her yeri aramamıza rağmen annemize layık bir hediye bulamadığımızı, onun çiçeklerden çok daha güzel koktuğunu anlatıyor giriş bölümünde... sonra okuduğumuz dokunaklı şiirler şarkılar ve mutlaka annemin gözlerinden süzülen duygu yüklü gözyaşları... annemize ne alacağımızı değil o gün onu nasıl mutlu edeceğimizi düşündüğümüz zamanlardı... erken kalkılıp hazırlanan kahvaltının ya da annem evde yokken yapılan süpriz temizliğin tek taş yüzüklerden çok daha kıymetli olduğu zamanlar...

her ne kadar tüketimi körüklediği düşünülse de özel günlerin sırf bu yüzden atlanmasına karşıyım. doğum günlerinde dostlardan gelen bir telefon, anneler gününde yapılan küçük bir jest, evlilik yıldönümünü özel kılan bir sohbet kimin hoşuna gitmez ki... verilen hediye emeğe ve sevgiye dayalıysa, verilen mesaj karşındakini değerli ve özel hissettiriyorsa asıl anlamını buluyor bugünler...

anneler gününde anne olmak benim için çok önemli bir deneyimdi. 2007 mayısının ikinci pazarında kucağımda 3 aylık kızımla ilk kez anneler günü tebriklerini kabul ediyordum. annemi aradığımda "sen de annesin kızım, senin de anneler günün kutlu olsun" sözlerini duyunca kızıma minnetle bakmıştım. beni anne yapan, anneliği tattıran, bunları duymama sebep olan minik bebeğime...

duygusal sığınaklarımız, çocukluğumuzun sarsılmaz kaleleri annelerin bu özel gününü kutluyorum...

NOT: bu yazı çok beğenerek takip ettiğim annelerin dünyası nda yayınlandı...