4 Ekim 2016

Bugünlerde

Geçen yıl olduğu gibi Elif voleybolla, Eren satrançla ilgileniyor. Hobilerin sürekliliği benim için önemli. Her şeyden az az bilmektense, bir şeyi hakkıyla yapmak daha iyi diye düşünüyorum. Bu nedenle bizim evde hobi değiştirmek belli kurallara tabi. Sene başında belirledikleri branşa okullar kapanana kadar devam etmeleri gerekiyor. Bu sene sevindirici olan ise geçen yıl ilgilendikleri alanlara devam etmeyi tercih etmeleri...
Artık çocukların sinemaya gitmek istemeleri, bir ebeveynin mecburen animasyon bir çizgi film izlemesini gerektirmiyor. Çünkü artık sinemaya yalnız girebiliyorlar. Bu arada bizlere de biraz vakit kalıyor. Çocuklar küçükken avmler ve oyun alanları bizler için harika bir alternatifti. Şimdilerde ise bir işimiz olmadığı sürece tercih etmediğimiz mekanlar. Ve bu durumdan oldukça memnunum :)
Okullar açıldı, ilk veli toplantıları yapıldı. Öğretmenlerin durumuna üzüldüm çünkü çok tedirgindiler. Kaynak kitap almaya, okulda etüt sınıfı açmaya korkuyorlar. Etüt sınıflarında ders işlemek yasakmış. Sınıf kütüphanesi için gönderdiğimiz kitapları, yasak yayın kapsamında olmasın diye kontrol etmeleri gereken bir listeleri var. Onlara hak veriyorum çünkü kamuda herkes tedirgin. Ama onlar bunca korkmuşken nasıl özgür düşünceli hür iradeli cesur çocuklar yetiştirebilecekler...
Tüm çocuklarımıza başarılı, eğlenceli, sağlıklı bir eğitim yılı diliyorum.

22 yorum:

  1. hep aynı telaşlar...en çok da yalnız bir yerlere gidbilmelerine sevindim. o günler geliyor mu gerçekten. çocukların bir hobisi olması ne güzel...bu arada kamuda herkes tedirgin, umarım bu günler geçer

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. O günler gerçekten geliyor :))) Kreşe başlamak gerçekten bir dönüm noktası sonra yıllar sıra sıra geliyor :)))

      Sil
  2. Maşallah çocuklarınız çok tatlılar. Allah sizlere bağışlasın. Ne güzel büyütmüşsünüz. Darısı başımıza. Sevgiler,

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ediyorum. Amin cümlemizin çocuklarını inşallah :)

      Sil
  3. Voleybol ve satranç iki güzel spor, öğretmenlerin hali hakikaten zor:( hayırlı olsun yeni öğretim yılı canım, inşallah çok iyi geçer, endişeler boşa çıkar.
    Sevgiler...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İnşallah diyorum Müjde Hanım :) ve teşekkürler...

      Sil
  4. Şu öğretmenlerin tedirginliği noktasında kesinlikle katılıyorum. Daha 2 haftadır okuldayız, biz bile fark ettik. Bir şey söylemeye korkuyorlar resmen.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ahh.. evet ne kadar üzücü bir durum. Ben çok üzüldüm...

      Sil
  5. Kendimiz olabildiğimiz ve özgürce kendimizi ifade edebildiğimiz günler görmek dileğiyle...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Umut edelim, olumlu düşünelim :) Ya da kaçıp gidelim buralardan :)))

      Sil
  6. Ben de benim Elifin voleybol oynamasını istiyorum.
    Demek yalnız sinema haa. Denenmeli.
    Biz de avm tercih etmeyengillerdeniz.
    Sevgiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Deneyebilirsin. Film arasında orada ol. Fİlm bitiminde orada ol. Bir bak bakalım durumlara :)

      Sil
  7. Onlar özgürleşmeye başladıkça bizleri de özgürleştiriyorlar :)
    Hobilerine devam etmelerine çok sevindim, dediğin gibi az az bilmektense bir konuda çok şey bilmek bana da daha mantıklı geliyor...
    Sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ay ne kadar doğru bir tespit. Onlar özgür biz özgür :))))

      Sil
  8. Ne güzel istikrar sağlamışlar hobilerinde. Gerçekten benimseyip sevmişler demekki.
    Bizimki bir yıl karateye gitti. Bir daha istemedi. Bugünlerde izcilik istiyor ama onda da ben kararsızım bakalım nasip...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Umarım dediğiniz gibidir. Sevmeden olmuyor çünkü... Karateye devam etmek istemiyorsa sevdiği başka bir dal bulabilirsiniz. Bu aralar eskrim çok duyuyorum sanırım oldukça revaçta :)

      Sil
  9. Sanırım belli bir yaşa gelene kadar önlerine sunulan her şeyi denemek gibi bir eğilimleri oluyor çocukların. Bu arada gerçekten ilgilerini çeken bir şey bulurlarsa da ona devam ediyorlar. Biz henüz deneme evresindeyiz. Ama eğilimler de yavaştan şekilleniyor. Seviniyorum onları böyle gördükçe.

    Öğretmenler konusunda katılıyorum. Hatta genel olarak herkeste bir tedirginlik hakim. Kararlar almaya, uygulamaya ve hatta konuşmaya bile çekiniyor insanlar. Anlıyorum elbette. Sonuçta zor zamanlar bunlar. Öte yandan ne zaman kolay oldu ki!

    Sonumuz hayrola...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet kendi ilgi alanlarını bulmaları konusuna katılıyorum. Zamanla şekilleniyor istekleri... Ben de hayırlı sonlar diliyorum :)

      Sil
  10. ay hadiiiii bırakmasın satrancıııı ben de oynuyom, antrenörlük hakemlik de yapıyom çok sevindiim :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben de satrancı seviyorum :) Ankara' da olsaydınız tanışırmışız belki turnuvalarda :)

      Sil
  11. Benim kızım Beril de cimnastik kulübünde. 4 yaşında erken başlamamız iyi oldu. Okul konusunda önemli bir konuya parmak basmışsın nasıl çıkacak karanlıklar aydınlığa özgür bireyler olmadan.. :(

    Bu arada takipteyim. Sizleri de beklerim.

    http://berilcimcime.blogspot.com/

    http://makyajbox.blogspot.com/

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Profesyonel bir sporcu olmayı hedefleyenler için erken yaşta başlamak çok önemli. Ama bir branşta ilerlemek için çok çalışmak çok çalışmak gerekiyor. Başarı çalışmadan gelmiyor. O yüzden 'Hiçbir başarı tesadüf değildir' sözünü çok severim :)

      Sil

haydi söyle :)