Evde Keyif Çatmak

Okullu iki çocuklu bir memur olarak yıllık iznimin her gününü, uzun yaz tatilini kurtarmak adına milim milim planlasam da bu sene hesaplarım şaştı. Temmuz ortasında izinden çağrılıp, bir süre yıllık izin kullanamayınca, sene sonuna 31 Aralık itibarıyla yanacak epey bir iznim kaldı. 

Ben 'evde nasıl keyif çatılır' konusu üzerine biraz kafa yordum ve bir liste hazırladım. Önce çayımı, üzerine kahvemi, üzerine bozamı sonra da salebimi içerim diyordum. Biraz uyur, biraz uzanır, biraz da otururum diyordum. Biraz dizi, biraz sabah programı izler, üzerine Türk filmi patlatırım diyordum. Bilgisayarımı açar, yanıma telefonumu koyar, karşıma da televizyonu alıp bir lezzet üçlüsü kurarım diyordum. Biraz Özgür Bacaksız, biraz Barış Bıçakçı, biraz da Melisa Kesmez okurum diyordum. Hatta bir çılgınlık yapar belki bir sinemaya bile giderim diyordum. Bloglarda özgürce gezer, arkadaşlarımı yorum yağmuruna tutar, yazı üstüne yazı yayınlarım diyordum. 

İlk gün sabah çocukları zifiri karanlıkta okula yolcu ettikten sonra gün ışıyana kadar uzanayım desem de uyku tutmadı. Kalktım hızlı bir kahvaltı sonrası hemen kızımın akşam yemeği siparişini hazırlamaya koyuldum. Zira bu hafta izinliyim deyince elime 5 günlük yemek listesi tutuşturmuştu :) O gün dışarıda ablamla buluşup iznime güzel bir başlangıç yaptım. Akşam ise çocukların aksırık, tıksırık, öksürük ve burun silme sesleri ile geçti. 

Hazır evdeyken, çocuklar da hastayken ve hava da buz gibiyken sabileri okula yollamak bana yakışır mı? Tabi ki de çocuklarımı ertesi gün okula göndermedim. O gün ıhlamur, tavuk suyu çorba, meyve ve bol bol serum fizyolojik ile geçti. Çocukların keyfine diyecek yoktu doğrusu epey de toparlanmışlardı. 

Ertesi gün de okula gitmediler. Yalnız bu defa evde iki enerjisini atamamış okul çocuğunu zapt etmek zor oldu. Bir ara güvercinlere ekmek verdiler. Bir ara pencere kenarlarından kar toplamaya kalktılar Ankara ayazında (sigortalarımın attığı an). Kah coştular, kah koştular. Evde biraz ders çalışalım dedim verilen ödevleri zor bela yetiştirdik. Biri bir yanımda biri bir yanımda 'annea şu soruyu anlamadım, annea şuna bir bakar mısın' lar eşliğinde bir 4.sınıfa bir 3.sınıfa laf anlatmaktan akşamüstü kafam ağırlaştı. Neyse ki gün sonunda ertesi gün okula gitmek konusunda pek heveslilerdi :)

Sonraki gün tam istediğim gibiydi. Sabahtan akşama bilgisayarın başında. Televizyon karşımda, telefon elimde. Gelsin kahveler gitsin çaylar. Ne çabuk da akşam oldu, ocağa yemeği zor attım :)

Bugün sabah çocukları okula yolladıktan sonra bir uyumuşum sormayın. On buçuğa kadar uyuyarak sanırım rekor kırdım :) Velhasıl bu izin hayata biraz mola vermek adına bana çok iyi geldi. Evimde yalnız olmayı özlemişim. Günlerce böyle yaşayabilirmişim gibi geliyor şu an. Acaba diyorum sıkılır mıyım?