Saçlarını Tararken

Bir pazar rutininde, bir banyo sonrası ıslak saçlarını tararken, zihnim dipsiz bir dehlize düştü. O koyu kahve, gür, sağlıklı saçlarını her tarayışımda bir 30 yıl öncesinde bir 10 yıl sonrasında buldum kendimi. 

İşi başından aşkın annem, saçlarımı tarardı okula hazırlarken. Kolonya döktüğü saçlarımı taramasına bayılırdım. Annemin sadece benimle meşgul olduğu ender anlardı ve ben hiç bitmesin isterdim.  Beyaz kurdele ile de bağladı mı işte prenses bir kız oluyordum o zaman ben :)

Tekrar ana dönüş; kahverengi gür saçlar taranıyor özenle. On bir yaşını bitirmene ne kadar da az kaldı di mi kızım? On iki yaş fazla değil mi biraz? Nasıl geçti onca zaman günler, geceler, yıllar. Bundan sonrası biraz sancılı mı olacak dersin.

Kurutmaya geçtiğimde saç kurutma makinesinin rüzgarı ileriye savuruyor beni. Seni kimse üzmesin, kimse zarar vermesin sana. İstemediğin şeyleri yapmak zorunda kalma asla. Yanında olacağım, ben koruyabilirim seni kızım.

Kız çocukları neden çok özel anneler için diye soruyorum kendime. Neden bunları oğlum için hissetmiyorum, neden titremiyor içim böyle diyorum suçlulukla. 

Farkediş;

Kızlarımız bizim çocukluğumuz, hayal kırıklıklarımız, düşüp de kanayan dizlerimiz, uğradığımız haksızlıklar, çektiğimiz regl sancıları, yakaladığımız ahlaksız pis bakışlar, göğüslerimiz yeni yeni çıkarken ve biz onları saklamaya çalışırken maruz kaldığımız iğrenç tacizler, bir parça daha özgür olalım diye yanaklarımız kızararak attığımız pembe yalanlar!

Saç kurutma makinesinin kapanışı ve sessizlik... Saçların kurudu kızım, bak ne temiz ne güzel oldun. 

Ve içimden son geçenler:
Mutlulukla, özgürce büyümenin teminatıyım. Sen kendini koruyabilecek olsan da ihtiyacın olduğunda senin için bin kaplan gücündeyim ve hep bir adım arkandayım...