Hoşçakal Sonbahar

Mevsim Sonbahar

çiçekli badem ağaçlarını unut.

değmez,

bu bahiste

geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.

ıslak saçlarını güneşte kurut

olgun meyvelerin baygınlığıyla parıldasın

nemli, ağır kızıltılar…

sevgilim, sevgilim,

mevsim

sonbahar…

Nazım Hikmet Ran

Adım Sonbahar

nasıl iş bu

her yanına çiçek yağmış 

erik ağacının 

ışık içinde yüzüyor 

neresinden baksan 

gözlerin kamaşır 

oysa ben akşam olmuşum 

yapraklarım dökülüyor 

usul usul 

adım sonbahar 

Atilla İlhan

Acıyor

Tavrım bir çok şeyi bulup coşmaktır 

Sonbahar geldi hüzün 

İlkbahar geldi kara hüzün 

Ey en akıllı kişisi dünyanın 

Bazen yaz ortasında gündüzün 

Sevgim acıyor 

Kimi sevsem 

Kim beni sevse 

Eylül toparlandı gitti işte 

Ekim filan da gider bu gidişle 

Tarihe gömülen koca koca atlar 

Tarihe gömülür o kadar 

Turgut Uyar

Sonbahar

Sonbahar -ki acının değişmez dipnotudur-

Sesinin solgun göğünde

Küçük bir yıldızla bir harfi tutuşturur.

Savrulur her yana kavruk kelimelerle,

Yüreğini acıyla buruşturur.

Bakışının pasıyla zırhlanan dünya,

Binlerce pıtrak yapıştırır yüzünün kumaşına

Sonbahar -ki doyumsuz bir aşkın sonudur.

Metin Altıok

Eylül'dü

Dalından kopan yaprakların

Sararan yanlarına yazdım adını

Sahte bir gülüşten ibarettin oysa.

Ve hiç bilmedin ellerimin soğuğunu.

Eylül’dü

Di’li geçmiş bir zamandı yaşadığımız

Adımlarımızın kısalığı bundandı

Bundandı gözlerimin durgunluğu.

Sarı sıcak cümlelerde sözün kadar yalan,

Ellerin kadar ıssız,

Sen kadar zamansız molalar veriyordum

Ve çocuksu bir bencillikti hüznümüz.

Eylül’dü

İzlerini çizdiği zaman ansızın gidişin,

Şimdi yoktu bi anlamı suskunluğun.

Çırılçıplak kalakaldım sessizliğinin orta yerinde.

Sonra sesime yankı vermeyen uçurumlar kıyısında yürüdüm bir zaman

En çok sesini aradım.

Gözlerinse asılı bıraktığın yerdeydiler hâlâ.

Gözlerini sildi zaman.

Dedim ya… Eylül’dü.

Savruluşu bundandı kimsesizliğimizin. 

Cemal Süreya

Sonbahar sanattır, diğerleri mevsim...
Sonbahara Veda
Ankara, Dikmen Vadisi