Birbirlerinden her gün intikam alan fakat ayrılamayan bir çift. Birbirlerinden nefret mi ediyor yoksa acıyorlar mı? Geceleri eve gelip onlara ebeveynlik eden bir oğul. Oyun 1980 sonrası ceza evinden çıkan çiftin hayata tutunma mücadelesini anlatıyor.
Yazan
Yeşim Dorman
Yöneten
Hakan Güven
Dekor - Köstüm
Gazal Erten
Oyuncular
Nusret Çetinel-Yeşim Dorman-Efe Çetinel
Bu senenin AST oyunu Beni Bekleme. Bir gün önce prömiyer yapmış, üç kişilik yeni bir oyun. Oyunun yazarı, aynı zamanda oyuncumuz. Ve Efe Çetinel, Nusret Çetinel' in gerçek oğluymuş. Oyuna kontrbası ile eşlik eden bir genç kadın arkadaşımız daha var ama adını öğrenemedim çünkü henüz oyunun kitapçığı da basılmamıştı :(
Seksenlerde devrimci olmak deyince aklımıza gelen izlediğimiz tüm o filmler, okuduğumuz kitaplar, kenarda kıyıda kalmış yüzlerce hikaye, onca yaşanmışlık, haksızlık, işkenceler, gözaltılar, dramlar var ya işte onları yeniden ve tüm sertliği ile hatırlamaya hazır olun.
Sizi Nusret ile Ülkü' nün hikayesine davet ediyorum. Ülkü devlet dairesinden emekliliği hak etmiş kıdemli bir memur, Nusret ise yirmi yıldır evinden dışarı çıkmamış kitap yazmaya çalışan bir adam. Bodrum katındaki evlerinde geçmişlerinden yani iki devrimci gencin ihtilal zamanlarındaki aşkından, yaşantılarından kopamamış, hayat mücadelesi veriyorlar.
Ve oğulları hayatlarında bir güneş gibi. Her anlarına esprileri, enerjisi ile anlam ve renk katıyor. Babası ile iletişimi ise inanılmaz. Hiç dışarı çıkmayan babasının nefes aldığı penceresi gibi.
Metin, ilk perdesinde sürekli birbirlerini sinir etmeye çalışan ama aslında bağlılıkları hissedilen bir karı-koca üzerinden seyirciyi eğlendiriyor, güldürüyor. İkinci perdede ise geçmişteki olayların örgüsü oğullarının hayata gelişi sırasında yaşadıkları zorluklara odaklanıyor. Ve enfes, nefes kesen, ters köşe bir final seyirciyi ummadıkları bir anda tuş ediyor.
Günümüzde, geçmişe dair kesitler sunulurken sahnenin kararıp, geçmişin canlandırılması anlaşılır ve güzeldi. Oyuncular çok başarılılardı. Sahnede ikinci günleri olmasına rağmen üçü arasındaki enerji uyumu gayet iyiydi. Nusret Çetinel zaten usta bir sanatçı ama oğlu Efe de cüssesinden beklenmeyecek bir performans sergiledi. Sesini, mimiklerini, vücudunu çok güzel kullandı. Sahneye çok yakıştı. Genç oyuncuyu eminim daha sık karşımızda göreceğiz.
Alkışta seyircilerin, oyuncular ile birlikte karşılıklı ağlaması ve perdenin o gözyaşları ile kapanması her temsilde başa gelmiyor. Akılda kalıcı güzel bir çalışma olmuş, herkesin yüreğine, emeğine sağlık...
Diğer AST Oyunları:
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
haydi söyle :)