karlar erirken ben geceleri, bakarken penceremden, her geçen gün azalan beyazlıklara inat, büyütürüm içimde umutlarımı...kulağım içeriden gelen seslerde, düzenli soluk alışverişlerle huzur dolar ruhuma, ısıtırken ellerimi sıcacık kaloriferde, buz keser yüreğim akşam haberlerinde...
aklımda bir fincan çay hayali, gündelik telaşlar esir alır zihnimi, ne yemeli ne giyinmeli ne demeli, derim bu fani...
her ışıklı evde birer aile ve her birinde ayrı hikaye, dünya öyle büyük, yıldızlar uzak ve büyüdükçe düşüncelerim küçülür benliğim, ufalırım...
karlar erirken ben geceleri, özlerim bahar rehavetini, parkları caddeleri, erken patlayan çağla çiçeklerini, yağmur sonrası toprak kokusunu ve plansız yürüyüşleri...
sebatla büyümekte olan bir başka bahara dairdir içimdeki korku, neşe, gurur karışımı, merakla beklerim ilk ışıklarını, kendini bulmak ve çevreyi ısıtmaya çalışmak bilirim ne sancılı...
görsel: jose de la barra
Görsele ayrı bittim belirteyim:) İsterdim ki evin her cm'ini beğendiğim fotolarla tablolarla doldurayım:)
YanıtlaSilVe yazı hem hüzün hem umut kol kola güzledi teşekkür ettim
ne güzel bir his bıraktı damağımda bu yazı sabah sabah! saol:)
YanıtlaSilebrucum görseller konusunda senin siteni mercek altına aldım, çok seviyordum kullandığın görselleri :))) ilhamım sensin yani :) yazı konusundaki nazik yorumun için de ayrıca teşekkür ederim :)
YanıtlaSildağlar kızı çok teşekkür ederim, saol arkadaşım :))
Şımarttın sen bugün beni fazlasıyla:) Ah vallahi süper geldi sarıldım teşekkürlerimle. Gel gel anahtar paspasın altında istediğin kadar kal hem de:)Senindir sayfam
YanıtlaSilebrucum çok naziksin teşekkür ederim :))) her türlü güzel söze fazlasıyla layıksın canım, öperim ben de seni :)))
YanıtlaSil